Jest to średniej wielkości odrzutowiec dyspozycyjny zdolny do pokonywania odległości transkontynentalnych. Projekt (zwany wówczas Bombardier Intercontinental Business Jet BD-100) rozpoczęto w 1999 roku. Do pierwszego lotu poderwał się w sierpniu 2001, we wrześniu 2002 przemianowano projekt na Challenger 300, a do służby wszedł w roku 2004.
Awionika to Rockwell Collins ProLine 21 - system złożony z 4 wyświetlaczy LCD, wyposażony w EICAS, podwójny GPS, podwójny FMS, EGPWS, TCASII, komputer diagnostyczny (Maintenance Diagnostics Computer) oraz system IFIS (Integrated Flight Information System).
Bombardier Challenger 350
Projekt ten nie jest - wbrew temu, co się powszechnie sądzi - powiązany z Challengerem 600.
Bombardier Challenger 600
Challenger 600 był niezależnym projektem Billa Leara z 1976 roku (zwanym wtedy LearStar 600). Kiedy Lear sprzedał prawa do produkcji (i rozwijania) modelu Canadairowi, nazwę projektu zmieniono na CL600 Challenger. Samolot poddano pewnym modyfikacjom w stosunku do projektu Leara - przeprojektowano skrzydło i poszerzono kabinę pasażerską. Pierwszy lot odbył się zimą 1978 roku.
Global 5000 / Global Express
Samolot ten to krótsza wersja Bombardiera Global Express (samolot dyspozycyjny dalekiego zasięgu). Prace nad Globalem Express rozpoczęto w 1993 roku, a pierwszy lot odbył się 3 lata później.
Samolot wyposażony jest w awionikę Rockwell Collins Pro Line Fusion, 4 wyświetlacze LCD, Head-Up Guidance System, łącze danych, pokładowy LAN i inne. Ciśnienie w kabinie na wysokości FL450 (13 716 m) odpowiada ciśnieniu na wysokości 4500 stóp (1371 m) - w porównaniu ze standardami dla samolotów pasażerskich to ok. 6,5 - 8 tysięcy stóp, podobnie jak dla samolotów dyspozycyjnych.
Najnowszym produktem z serii Global jest (projektowany właśnie) samolot Global 8000 - posiada m.in. awionikę Global Vision Flight Deck, 4 ekrany LCD i system HUD. Samolot przeznaczony jest dla 8 pasażerów i 4-osobowej załogi, a jego zasięg maksymalny to 14 631 km.
